Η κολπίτιδα είναι η φλεγμονή του κόλπου. Μπορεί να προκαλέσει ενοχλητικά συμπτώματα, όπως φαγούρα, αίσθημα καύσους, τσούξιμο, δυσοσμία η αυξημένες κολπικές εκκρίσεις. Αποτελεί μια από τις συχνότερες αιτίες επίσκεψης των γυναικών στον γυναικολόγο τους. Υπάρχουν πολλά πιθανά αίτια που μπορούν να προκαλέσουν κολπίτιδα και η θεραπεία της κολπίτιδας εξαρτάται κάθε φορά από το αίτιο που την προκαλεί. Οι πιο συχνοί τύποι κολπίτιδας είναι η μυκητιασική, η βακτηριακή, η ατροφική και η κολπίτιδα από τριχομονάδα.

Η ορμονική θεραπεία μπορεί να ανακουφίσει από τα ενοχλητικά συμπτώματα της περιεμμηνόπαυσης και της εμμηνόπαυσης. Σε περιπτώσεις, που δεν έχει προηγηθεί για κάποιο λόγο υστερεκτομή, χειρουργική, δηλαδή, αφαίρεση της μήτρας, η ορμονική θεραπεία περιλαμβάνει τον συνδυασμό οιστρογόνου και προγεστερόνης. Καλείται και ΄συνδυασμένη ορμονική θεραπεία΄ και η χρήση της προγεστερόνης γίνεται για να ελαττώσει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του ενδομητρίου, που θα υπήρχε εάν γινόταν χρήση μόνο οιστρογόνου. Εάν έχει προηγηθεί, όμως, υστερεκτομή, τότε μπορεί να δοθεί μόνο οιστρογόνο, οπότε η θεραπεία καλείται και απλά ΄οιστρογονική θεραπεία΄.  Υπάρχουν και άλλα είδη θεραπείας, τα οποία μπορεί να προταθούν για να ανακουφίσουν από τα συμπτώματα της εμμηνόπαυσης, ανάλογα με το είδος του συμπτώματος και την κατάσταση της υγείας της γυναίκας.

Ο ιδανικός κύκλος διαρκεί 28 ημέρες. Το εύρος, όμως, ενός φυσιολογικού κύκλου είναι +- 7 ημέρες και κυμαίνεται από 21-35 ημέρες, ενώ η διάρκεια της εμμηνορυσίας, δηλαδή της περιόδου, μπορεί να διαρκέσει από 1 έως 8 ημέρες. Παρεκκλίσεις από τις παραπάνω διακυμάνσεις, συνήθως, χρειάζεται να διερευνηθούν.

Οι περισσότερες γυναίκες θα εμφανίσουν κάποια συμπτωματολογία, καθώς πλησιάζουν στην εμμηνόπαυση. Η βαρύτητα και η διάρκεια των συμπτωμάτων, ποικίλουν από γυναίκα σε γυναίκα, ενώ η έναρξή τους εγκαθίσταται, συνήθως, μήνες ή χρόνια πριν την εμμηνόπαυση, σε μια χρονική περίοδο που καλείται περιεμμηνόπαυση. Συνήθως, τα συμπτώματα διαρκούν, το πολύ, 4 έτη από την είσοδο στην εμμηνόπαυση, ενώ σε ένα ποσοστό 10% των γυναικών, μπορεί να διαρκέσουν έως και 12 έτη. Εάν η έναρξη της εμμηνόπαυσης είναι απότομη, όπως μετά από επέμβαση αφαίρεσης των ωοθηκών, τα συμπτώματα, ίσως, να είναι πιο έντονα, οπότε και μπορεί να χρειαστεί συμπληρωματικά θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης.

Περίπου, 8 στις 10 γυναίκες θα εμφανίσουν ένα ή περισσότερα από τα συμπτώματα που θα αναφέρουμε, για κάποιο χρονικό διάστημα, πριν ή μετά την οριστική διακοπή της περιόδου. Το συνηθέστερο σύμπτωμα είναι οι εξάψεις, που εμφανίζονται ως σύντομο αίσθημα ζέστης και θερμότητας, κυρίως στο κεφάλι, στο λαιμό και στο στήθος. Οι εξάψεις μπορεί να συνοδεύονται από ερυθρότητα και εφίδρωση. Διαρκούν κάποια δευτερόλεπτα και εμφανίζονται από λίγες φορές την ημέρα έως και κάθε 10 λεπτά. Άλλα κοινά συμπτώματα της εμμηνόπαυσης είναι οι νυχτερινές εφιδρώσεις, η κολπική ξηρότητα, η μειωμένη επιθυμία για sex, οι πονοκέφαλοι, οι διαταραχές του ύπνου και της διάθεσης, οι διαταραχές μνήμης και συγκέντρωσης, οι ταχυκαρδίες, η δυσκαμψία των μυών και των αρθρώσεων, η απώλεια μυϊκής μάζας, η αύξηση του σωματικού βάρους, η επιβράδυνση του μεταβολισμού, καθώς και οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις. Η εμμηνόπαυση αυξάνει, σαφώς, την πιθανότητα ανάπτυξης και άλλων προβλημάτων υγείας, όπως η οστεοπόρωση και οι καρδιοπάθειες.

Οι περισσότερες γυναίκες δεν θα εμφανίσουν κανένα ύποπτο σύμπτωμα μετά την επέμβαση. Όμως, οφείλουμε να ενημερώσουμε τις ασθενείς για την ύπαρξη ανησυχητικών συμπτωμάτων μετά την έξοδο από το νοσοκομείο, που θα πρέπει να αναφέρουν στο γιατρό τους. Το αίσθημα καύσους και το τσούξιμο κατά την ούρηση, μπορεί να οφείλεται σε κυστίτιδα και να απαιτήσει αντιβιωτική αγωγή. Εάν εμφανιστεί πυρετός η δύσοσμη αιματηρή κολπική έκκριση, μπορεί να οφείλεται σε συλλογή αίματος στο κολπικό κολόβωμα και να είναι, πάλι, απαραίτητη η χορήγηση αντιβίωσης. Ερυθρότητα και πόνος στην περιοχή των τομών, μπορεί να οφείλεται σε μόλυνση των τομών, με την ανάγκη, πάλι, χορήγησης αντιβιωτικής αγωγής. Σε περίπτωση εμφάνισης πυρετού, με αυξημένο πόνο στην κοιλιά, απώλεια της όρεξης ή εμφάνισης εμέτων, είναι απαραίτητη η εξέταση από τον χειρουργό, ώστε να αποκλειστεί το ενδεχόμενο τραυματισμού του εντέρου ή της ουροδόχου κύστεως, κατά τη διάρκεια της επέμβασης. Τέλος, το οίδημα και η ερυθρότητα του κάτω άκρου, μπορεί να οφείλονται σε εν τω βάθει φλεβική θρόμβωση, ενώ η δύσπνοια, ο θωρακικός πόνος και ο βήχας με αιματηρή απόχρεμψη, μπορεί να οφείλονται σε πνευμονική εμβολή, καταστάσεις που απαιτούν άμεση ιατρική παρέμβαση.

Γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε ολική υστερεκτομή (έχει αφαιρεθεί, δηλαδή, ολόκληρος ο τράχηλος της μήτρας μαζί με τη μήτρα), δεν υπάρχει λόγος να συνεχίζουν τον έλεγχο με τεστ Παπανικολάου. Εάν έγινε, όμως υφολική υστερεκτομή (έχει διατηρηθεί, δηλαδή, ο τράχηλος της μήτρας και αφαιρέθηκε μόνο το σώμα της μήτρας) ή σε περίπτωση που η επέμβαση έγινε λόγω κακοήθειας ή υψηλής αλλοίωσης του τραχήλου, τότε θα πρέπει να συνεχιστεί το screening με τεστ Παπανικολάου.

Γενικά, δεν επιτρέπεται να οδηγήσετε για 24 ώρες μετά τη λήψη γενικής αναισθησίας. Συνήθως, χρειάζονται 2-4 εβδομάδες, για να μπορέσετε να οδηγήσετε, όπως οδηγούσατε πριν την επέμβαση. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να μην έχετε, πλέον, την ανάγκη αναλγητικών, να μπορείτε να κάθεστε άνετα στη θέση του οδηγού φορώντας τη ζώνη ασφαλείας, να μπορείτε να πατήσετε απότομα φρένο και να γυρίσετε το κεφάλι σας για να παρκάρετε, χωρίς να νιώθετε τράβηγμα ή πόνο. Ξεκινήστε την οδήγηση σε μικρές αποστάσεις, αυξάνοντας σταδιακά τη διάρκεια της αλλά και την απόσταση που διανύετε.

Κάθε γυναίκα αναρρώνει με διαφορετικό ρυθμό μετά από ένα χειρουργείο. Συνήθως, από την πρώτη, κιόλας, ημέρα που θα επιστρέψετε στο σπίτι μπορείτε να ξεκινήσετε να περπατάτε, με αυξανόμενο ρυθμό δραστηριότητας κάθε μέρα. Η τακτική και προοδευτικά αυξανόμενη άσκηση θα βοηθήσει σε μια πιο γρήγορη ανάρρωση. Ξεκινήστε με μικρές βόλτες μέσα ή κοντά στο σπίτι σας, τις πρώτες μέρες μετά την επέμβαση. Όταν νιώσετε πιο άνετα, αυξήστε τη διάρκεια του περπατήματος με χαλαρό και σταθερό ρυθμό, ώστε μετά από 2-3 εβδομάδες να κάνετε καθημερινές βόλτες 30-60 λεπτών. Το κολύμπι είναι ιδανική άσκηση, που μπορείτε να ξεκινήσετε 2-3 εβδομάδες μετά το χειρουργείο, εφόσον δεν υπάρχει κολπική αιμόρροια. Οι περισσότερες γυναίκες επιστρέφουν στα προηγούμενα επίπεδα δραστηριότητας 1-1,5 μήνα μετά την επέμβαση, ενώ η έντονη φυσική δραστηριότητα επιτρέπεται 1,5-2 μήνες μετά τη λαπαροσκοπική υστερεκτομή, ανάλογα με το επίπεδο της φυσικής κατάστασης που υπήρχε πριν το χειρουργείο.

Η έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας, μετά από λαπαροσκοπική υστερεκτομή, συστήνεται να ξεκινά 6 εβδομάδες μετά την επέμβαση. Τότε, θεωρητικά έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία της επούλωσης και καλό είναι να έχει προηγηθεί μια επίσκεψη στον γυναικολόγο σας. Αρκετές γυναίκες αναφέρουν βελτίωση στη σεξουαλική της ζωή, αφού, πλέον, δεν υπάρχει η πιθανότητα εγκυμοσύνης. Επειδή η μήτρα έχει αφαιρεθεί, συσπάσεις που γινόταν αντιληπτές κατά τον οργασμό, πλέον δεν θα υπάρχουν. Αν έχουν αφαιρεθεί και οι ωοθήκες, η αρχόμενη κολπική ατροφία μπορεί να αποτελέσει μια δυσάρεστη αλλαγή, όμως, κατά τη διάρκεια της επαφής. Σε αυτή την περίπτωση, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε λιπαντικό gel, κρέμα οιστρογόνου ή θεραπεία οιστρογονικής υποκατάστασης, την οποία μπορεί να σας συνταγογραφήσει ο γιατρός σας.

Η υπογονιμότητα αποτελεί μία ιδιαίτερη κατάσταση στην ιατρική αφού αφορά στο ζευγάρι, κυρίως, παρά στον άντρα ή τη γυναίκα. Ως υπογονιμότητα, ορίζεται η αδυναμία ενός ζευγαριού να επιτύχει εγκυμοσύνη μετά από ένα έτος ελεύθερων τακτικών σεξουαλικών επαφών, εάν η γυναίκα είναι μικρότερη από 35 ετών ή μετά από έξι μήνες ελεύθερων τακτικών σεξουαλικών επαφών, εάν η γυναίκα είναι μεγαλύτερη από 35 ετών.

Το 85% των ζευγαριών θα επιτύχει μία εγκυμοσύνη μετά τον πρώτο χρόνο προσπαθειών. Στατιστικά, το 92% των ζευγαριών θα επιτύχουν μία εγκυμοσύνη στα 2 χρόνια προσπαθειών. Περίπου, ένα στα εφτά ζευγάρια μπορεί να αντιμετωπίσει προβλήματα στη επίτευξη μίας εγκυμοσύνης κατά το πρώτο έτος προσπαθειών. Παρ’ όλα αυτά, περισσότερα από τα μισά αυτά υπογόνιμα ζευγάρια, θα τα καταφέρουν τον επόμενο χρόνο χωρίς κάποια θεραπεία. Η υπογονιμότητα, επομένως, είναι μία συχνή κατάσταση, δεν αποτελεί ταμπού και πρέπει να αντιμετωπίζεται από το ζευγάρι σε συνεργασία με τον ειδικό γιατρό Αναπαραγωγής.

Υπογονιμότητα ανδρικής αιτιολογίας

Αζωοσπερμία ή συνδυασμός σοβαρής ολιγοσπερμίας, ασθενοσπερμίας ή τερατοσπερμίας, που προκύπτει από δύο σπερμοδιαγράμματα με διαφορά 75 ημερών μεταξύ τους.

Γυναικεία υπογονιμότητα λόγω σαλπιγγικού παράγοντα

Σοβαρές ανωμαλίες και στις δύο στις σάλπιγγες που δεν διορθώνονται χειρουργικά ή μετά από αμφοτερόπλευρη σαλπιγγεκτομία.

Ανεξήγητη υπογονιμότητα

Καταστάσεις όπου δεν ανευρίσκεται σαφής παράγοντας υπογονιμότητας, ιδίως μετά από αποτυχημένες προσπάθειες σπερματέγχυσης.

Ενδομητρίωση

Περιπτώσεις εμμένουσας υπογονιμότητας που συνδυάζονται με μέτρια ή σοβαρή ενδομητρίωση , ή περιπτώσεις γυναικών με ήπια ή μέτρια ενδομητρίωση που δεν κατάφεραν να επιτύχουν εγκυμοσύνη μετά από χειρουργική θεραπεία ή/και σπερματέγχυση.

Διαταραχές ωοθυλακιορρηξίας

Αναφέρεται σε γυναίκες που δεν επιτυγχάνουν ωοθυλακιορρηξία παρά τη χορήγηση φαρμάκων, όπως π.χ. γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών, γυναίκες με πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια ή γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας.

Συνδυασμός ανδρικού και γυναικείου παράγοντα

Για παράδειγμα συνδυασμός ασθενοσπερμίας και ενδομητρίωσης.

Διατήρηση της γονιμότητας

Καταστάσεις όπου είναι απαραίτητη η κατάψυξη γαμετών ή εμβρύων, πριν την έναρξη θεραπείας που μπορεί να καταστρέψει τα ωάρια ή τα σπερματοζωάρια, όπως σε περιπτώσεις καρκίνου ή άλλων σοβαρών ασθενειών.

Προεμφυτευτική γενετική διάγνωση (PGD)

Αφορά σε ζευγάρια με πιθανότητα να γεννήσουν παιδιά με σοβαρές γενετικές διαταραχές (π.χ.: κυστική ίνωση) ή σε ζευγάρια με καθ’έξιν αποβολές σε περίπτωση που είναι φορείς ισορροπημένων χρωμοσωμιακών μεταθέσεων.

Άλλες καταστάσεις που μπορεί να βρει εφαρμογή η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, ανάλογα με το νομικό πλαίσιο της χώρας όπου εφαρμόζεται είναι οι εξής:

Προεμφυτευτικό screening (PGS)

Σε ζευγάρια με ανεξήγητες καθ’ εξιν εκτρώσεις, ή σε περιπτώσεις επανειλημμένων αποτυχιών εμφύτευσης.

PGS για επιλογή του φύλου

Σε ζευγάρια που επιθυμούν για μη ιατρικούς λόγους να προεπιλέξουν το φύλο του εμβρύου.

Διατήρηση της γονιμότητας σε άγαμα άτομα

Κρυοσυντήρηση ωαρίων ή κρυοσυντήρηση εμβρύων άγαμων γυναικών μετά από γονιμοποίηση των ωαρίων από σπέρμα δότη.

Ζευγάρια του ίδιου φύλου

Στο Ηνωμένο Βασίλειο και κάποιες άλλες δυτικές χώρες, είναι επιτρεπτή η εφαρμογή υποβοηθούμενης αναπαραγωγής για ζευγάρια του ίδιου φύλου με χρήση δανεικού σπέρματος ή δανεικού ωαρίου ή ακόμη και με παρένθετη μητρότητα.

Με δεδομένο ότι το σπερματοζωάριο μπορεί να επιβιώσει και να είναι γόνιμο έως και 5 ημέρες μετά την εκσπερμάτιση, ενώ το ωάριο μπορεί να γονιμοποιηθεί έως και 1 ημέρα μετά την ωοθυλακιορρηξία, προκύπτει ότι οι γόνιμες ημέρες σας ξεκινούν 5 ημέρες πριν την ωοθυλακιορρηξία έως τελειώνουν 1 ημέρα μετά από αυτή. Άρα μπορείτε να υπολογίσετε ποια είναι η ημέρα της ωοθυλακιορρηξίας σας, για να έχετε στοχευμένα σεξουαλική επαφή. Κατά κανόνα, ωοθυλακιορρηξία συμβαίνει 14 ημέρες πριν την περίοδο. Έτσι, σε έναν ιδανικό κύκλο των 28 ημερών, θα συμβεί την 14η ημέρα από την αρχή του κύκλου (28-14=14), ενώ σε ένα κύκλο 32 ημερών θα συμβεί την 18η ημέρα του κύκλου (32-14=18). Προσδιορίζοντας, με αυτόν τον τρόπο την ημέρα της ωοθυλακιορρηξίας σας, φροντίστε να έχετε επαφές 5 ημέρες πριν και 1 ημέρα μετά την ωοθυλακιορρηξία σας, με συχνότητα επαφών μέρα παρά μέρα. Άρα, σε ένα κύκλο 28 ημερών, ξεκινήστε τις επαφές από την 10η μέχρι και τη 15η ημέρα, ώστε να εξασφαλίσετε ότι θα υπάρξει εκσπερμάτιση την κατάλληλη μέρα του κύκλου σας.

Υπάρχει μια σειρά φαρμάκων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, ανάλογα με την περίσταση, στους κύκλους της Εξωσωματικής Γονιμοποίησης. Αυτά είναι οι γοναδοτροφίνες (FSH ή συνδυασμός FSH και LH), που έχουν ως κύρια δράση τη πρόκληση πολλαπλής ωοθυλακιορρηξίας. Χορηγούμε, λοιπόν, αυτές τις ορμόνες σε ενέσιμη μορφή υποδορίως, συνήθως καθημερινά και σε ορισμένες περιπτώσεις με τη μορφή μιας εβδομαδιαίας ένεσης. Το αποτέλεσμα είναι να στρατολογούνται συνήθως περισσότερα από ένα ωοθυλάκια, με αποτέλεσμα να παράγονται περισσότερα από ένα ωάρια. Άλλη κατηγορία φαρμάκων είναι τα ανάλογα της GnRH (με δράση αγωνιστή ή ανταγωνιστή), η κύρια χρήση των οποίων αφορά στην καθυστέρηση της ωοθυλακιορρηξίας, γεγονός που μας επιτρέπει να προγραμματίσουμε την ακριβή ώρα της ωοθυλακιορρηξίας και επομένως τη κατάλληλη στιγμή για ωοληψία. Η προτίμηση της χρήσης GnRH αγωνιστή ή GnRH ανταγωνιστή αλλά και η διάρκεια της χρήσης τους, εξαρτάται από το πρωτόκολλο διέγερσης που θα επιλέξουμε. Η χοριακή γοναδοτροπίνη, αποτελεί άλλο ένα φάρμακο της Εξωσωματικής Γονιμοποίησης, η οποία εξαιτίας της υψηλής χημικής συγγένειας της με την LH, οδηγεί στη σύνδεση της με τους υποδοχείς της LH, όπου και μιμείται τη δράση της. Έτσι η ωοθήκη λαμβάνει το σήμα για να προχωρήσει σε ωοθυλακιορρηξία μετά από 36 ώρες από τη χορήγηση της χοριακής γοναδοτροπίνης (φυσιολογικά το σήμα αυτό το λαμβάνει η ωοθήκη από την LH, η αύξηση των επιπέδων της οποίας οδηγεί σε ωοθυλακιορρηξία). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η υποδεκτικότητα του ενδομητρίου παίζει βασικό ρόλο στην επιτυχία ή αποτυχία της εξωσωματικής γονιμοποίησης μετά την εμβρυομεταφορά. Για να βελτιώσουμε αυτήν την υποδεκτικότητα χορηγούμε προγεστερόνη, κατά τη λεγόμενη ωχρινική φάση, είτε αμέσως μετά την ωοληψία, είτε αμέσως μετά την εμβρυομεταφορά. Η προγεστερόνη χορηγείται μέχρι το τεστ κυήσεως (14 ημέρες μετά την εμβρυομεταφορά) και αν αυτό είναι θετικό συνεχίζει να χορηγείται μέχρι το τέλος του πρώτου τριμήνου της εγκυμοσύνης. Άλλα φάρμακα, που μπορεί να χρησιμοποιηθούν στην Εξωσωματική Γονιμοποίηση, είναι τα οιστρογόνα, η κιτρική κλομιφαίνη, η μετφορμίνη, η κορτιζόλη, η ασπιρίνη, η ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους και τα αντιβιοτικά.

Ο γιατρός σας θα ζητήσει να σας εξετάσει και να προχωρήσει σε έλεγχο με υπερηχογράφημα, για να καθορίσει την αιτία της αιμορραγίας. Σε κάποιες καταστάσεις, μπορεί να ζητήσει επιπλέον έλεγχο με εξετάσεις αίματος ή ούρων ή πιο εξειδικευμένες απεικονιστικές εξετάσεις. Ανάλογα με το αίτιο που προκάλεσε την αιμορραγία, η πιο συνήθης αντιμετώπιση περιλαμβάνει την ξεκούραση και την αποφυγή της σωματικής δραστηριότητας καθώς και των σεξουαλικών επαφών. Επίσης, την χορήγηση φαρμάκων (συνήθως προγεστερόνης, σε μορφή ταμπλέτας, ενδοκολπικής γέλης ή σε ενέσιμη μορφή), τη διακοπή φαρμάκων που μπορεί να επιτείνουν την αιμορραγία και τέλος, σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, την εισαγωγή στο νοσοκομείο ή την χειρουργική επέμβαση.

Ήπια αιμορραγία στην προχωρημένη εγκυμοσύνη, μπορεί να οφείλεται σε φλεγμονές ή πολύποδες του τραχήλου ή σε σεξουαλική επαφή. Οι σοβαρές αιμορραγίες οφείλονται, συνήθως, σε πρόωρη έναρξη του τοκετού ή σε προβλήματα που έχουν να κάνουν με την πρόσφυση του  πλακούντα. Η χαμηλή πρόσφυση του πλακούντα, ο επιπωματικός πλακούντας, η αποκόλληση του πλακούντα, τα προδρομικά αγγεία, η ανεπάρκεια του τραχήλου, η αποβολή και η έναρξη του τοκετού, αποτελούν καταστάσεις, που συνοδεύονται από την παρουσία κολπικής αιμορραγίας στο 2^ο και 3^ο τρίμηνο της εγκυμοσύνης.

Αν εξαιρέσουμε τις καλοήθεις καταστάσεις που μπορούν να προκαλέσουν αιμορραγία στο 1^ο τρίμηνο, όπως η εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου, το αίμα τραχηλικής αιτιολογίας και η σεξουαλική επαφή, υπάρχουν και άλλες καταστάσεις, περισσότερο σοβαρές, που απαιτούν διερεύνηση. Αυτές περιλαμβάνουν, την επαπειλούμενη αποβολή του εμβρύου, την εξωμήτριο κύηση, τη φλεγμονή, το υποχοριονικό αιμάτωμα και τη μύλη κύηση.

Η αιμορραγία στην εγκυμοσύνη, μπορεί να προκαλέσει ανησυχία. Επικοινωνήστε με τον γιατρό σας και περιγράψτε αυτό που βλέπετε, με απλά λόγια. Αναφέρετε το χρώμα του αίματος (ροζ ή ζωηρά κόκκινο όταν είναι φρέσκο και καφέ ή σκούρο όταν είναι παλιό), τη σύσταση του αίματος (αν είναι λεπτόρρευστο, παχύρρευστο, αν περιέχει θρόμβους, αν είναι υδαρές) και την ποσότητα του αίματος (αν βλέπετε απλά κηλίδες, αν γεμίζει σερβιέτα ή αν υπάρχει μεγάλη αιμορραγία). Επιπρόσθετες πληροφορίες, όπως το ιστορικό σας (αν είχατε αιμορραγία σε προηγούμενη εγκυμοσύνη, αν έχετε κάνει κάποιο χειρουργείο στη μήτρα ή στον τράχηλο), η περιγραφή της έναρξης της αιμορραγίας (αν εκείνη τη στιγμή είχατε π.χ σεξουαλική επαφή ή αν σηκώσατε κάποιο βάρος) και η παρουσία συνοδών συμπτωμάτων (πόνο ή κράμπες στην κοιλιά, τάση για εμετό, πολύ ώρα να αντιληφθείτε εμβρυϊκές κινήσεις), είναι χρήσιμες και μπορούν να κατευθύνουν τη σκέψη του γιατρού σας για την επικινδυνότητα της κατάστασης.

Η αιμορραγία στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης συμβαίνει σε ποσοστό 15-25% των γυναικών. Ελαφρά αιμορραγία ή κηλίδες αίματος, μπορούν να παρατηρηθούν 1-2 εβδομάδες μετά τη γονιμοποίηση, κατά την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου. Ο τράχηλος της μήτρας, επίσης, μπορεί να προκαλέσει αιμορραγία κατά την κύηση, καθώς πολλά αιμοφόρα αγγεία αναπτύσσονται και αυξάνουν την αιμάτωσή του. Έτσι, δεν είναι απίθανο να εμφανιστεί αιμορραγία μετά από λήψη Τεστ Παπανικολάου ή μετά από σεξουαλική επαφή, στην εγκυμοσύνη. Τα αίτια της αιμορραγίας στην κύηση, είναι πολλά και ποικίλα. Κάποια είναι σοβαρά, ενώ κάποια άλλα όχι. Συνήθως, δεν είναι σημάδι κάποιας επικίνδυνης κατάστασης.  Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να επικοινωνήσετε με τον γιατρό σας και να το συζητήσετε, χωρίς να πανικοβληθείτε.